Welke mate van ‘strijd’ in je werk is acceptabel voor jou?

Momenteel werk ik (m37, MBO) voor een salaris wat fulltime neer komt op zo’n 7k bruto per maand. Heel mooi en awesome enzo, iedereen is blij om me heen maar ik voel me niet happy. Ik ervaar stress en ik denk dat ik dat meer dan nodig ervaar. Ik vind het vooral leuk om mensen met elkaar in contact te brengen, dat is groot onderdeel van mijn werk.

Ik blijf buiten werk echter maar aan negatieve dingen van werk denken, ik blijf stressen. Ik verlam als het ware in privé-tijd. Het gaat ook eigenlijk nergens over want dingen gaan goed en er is geen reëel risico op verlies van baan.

Bij iedere baan zitten echter negatieve kanten. Het is een wat lastige vraag (en voor iedereen persoonlijk), maar hoeveel ‘stress’ of negatieve gevoelens vinden jullie acceptabel in je werk? Maakt de hoogte van de financiële compensatie daar nog bij uit?

Geen zin hebben in werk op een zondagavond lijkt me niet perse gek, maar om continu te bedenken met welk verdovend middel je je werk het beste zou kunnen doen, vind ik best overdreven. (Niet dat ik ooit daadwerkelijk drugs heb gebruikt tijdens werk).

Ik probeer een beetje te bedenken wat ik moet doen. Ik ben ook wel bang om een andere baan te nemen met minder verantwoordelijkheden en minder salaris, maar dan nog steeds niet gelukkig te zijn.

Edit/update: ik werk als IT projectmanager. Ik heb een partner die netto net ietsjes meer geld verdient dan ik. Hypotheek van €1600,- per maand en energiekosten van zo’n €100,- per maand. We hebben 2 jonge kinderen.

Mooi om alle verschillende invalshoeken te lezen, eenieder heeft wel een valide punt.