Δεν ειμαστε ελευθεροι. Μια συζητηση για την ελευθερια.
Γεια σε ολους,
θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας μια σκεψη που ειχα προσφατα.
Απο την ηλικια των 6-7 αρχιζουμε το σχολειο και το τελειωνουμε γυρω στα 18. Οταν σκεφτομαστε οτι επιτελους τελειωσαμε νοιωθουμε ανακουφιση και σκετομαστε οτι επιτελους "ειμαστε ελευθεροι". Μετα παμε στο πανεπηστημιο και παλι θελουμε απλα να τελειωνουμε και με αυτο. Το τελειωνουμε λοιπον και σκεφτομαστε και παλι οτι επιτελους ειμαστε "ελευθεροι" . Αλλα δεν ειμαστε πραγματικα ελευθεροι. Γιατι αφου τελειωσουμε το πανεπηστημιο πρεπει να βρουμε μια δουλεια και να δουλευουμε για να επιβιωσουμε, και αυτο για τα επομενα 40-43 (ισως και περισσοτερα) χρονια μεχρι να βγουμε στην συνταξη.
Ουσιαστικα πραγματικα ελευθεροι και χωρις υποχρεωσεις ειμαστε μονο απο την ηλικια 0-6 και απο τα 65 εως το τελος στα χρονια που ουσιαστικα ειμαστε πολυ αδυναμοι για να κανουμε το οτιδηποτε. Μονο σε εμενα δεν μου καθεται καλα αυτο;
Κατι που παρατηρησα ειναι οτι οσο ειμαστε στο σχολειο ακολουθουμε ενα συγκεκριμενο προγραμμα. Παμε για συγκεκριμενες ωρες, ειμαστε εκει για περιπου 7-8 ωρες την μερα και δεν παμε τα σαββατοκυρικα. Το ιδιο συμβαινει ομως οταν πιανουμε δουλεια. Παμε για 8 ωρες καθε μερα εκτος απο τα σαββατοκυριακα. Δεν μπορει να ειναι τυχαιο. Αναρωτιεμαι ποιος αποφασισε οτι ετσι θα συμβαινει αυτο.
Στο σχολειο δεν υπαρχει κανενας επαγγελματικος προσανατολισμος. Παμε για τοσο χρονια στο γυμνασιο/λυκειο και μαθαινουμε απο ολα, πραγματα που αν δεν μας ενδιαφερουν θα τα ξεχασουμε. Οποτε ουσιαστικα τα μαθαινουμε τζαμπα. Ολη αυτη η προσπαθεια και ολη αυτη η ωρα που περνουσαμε διαβαζοντας για το τιποτα. Μονο και μονο για να παρουμε εναν καλο βαθμο, για να ειναι χαρουμενοι οι γονεις μας. Κανενα νοημα. Καμια επιλογη. Μηδεν ελευθερια. Και μετα περιμενουν να ξερουμε τι θελουμε να σπουδασουμε. Οι περισσοτεροι καταληγουν να κανουν δουλειες που δεν τους ενδιαφερουν επειδη "πρεπει".
Γιατι μαθαινουμε ειδικοτητες στο σχολειο; Γιατι προσπαθουν να μας κανουν πολυ καλους σε κατι; Λες και αυτη ειναι η μονη επιλογη. Μαλλον ο σκοπος των σχολειων ειναι να δημιουργησουν αποτελεσματικους εργαζομενους και οχι η μορφωση. Στο αληθινο κοσμο υπαρχουν τοσες πιθανοτητες, τοσες ασχολιες αλλα στο σχολειο ο μονος σκοπος ειναι να παρεις ενα πτυχιο για να μπορεσεις να εργαστεις σε μια επιχειρηση. Γιατι δεν μας μαθαινουν για το πως να κανουμε τους φορους μας; Γιατι δεν μας μαθαινουν για διοικηση επιχειρησεων; Η επιλογη για μια τετοια πορεια στην ζωη γινεται υπαρκτη μονο στο πανεπηστημιο.
Σε μια μερα δουλευουμε 8 ωρες κοιμομαστε 8 και εχουμε αλλες 8 "ελευθερες". Μονο που δεν ειναι πραγματικα ελευθερες γιατι πρεπει να μαγειρεψεις, να καθαρισεις και πολλα αλλα. Αλλα παρολαυτα αν πεις οτι δεν θες να δουλευεις πολυ θα σε πουν τεμπελα και θα σε αποκαλεσουν αχρηστη.
Οσο μεγαλωμουμε μεγαλωνουν και οι ευθυνες μας. Μετα απο μια ηλικια μας λενε οτι "πρεπει" να κανουμε παιδια. Ακομη μια ευθηνη η οποια οδηγει σε ακομη λιγοτερη ελευθερια. Αν δεν το κανεις θα σε αποκαλεσουν "εγωιστρια". Αλλα γιατι τους νοιαζει τοσο εξαρχης; Ειναι σαν να εχουν κατι να κερδισουν.
Θεωρειτε πως ειστε πραγματικα ελευθεροι; πως το σκεφτεστε εσεις;
Ειναι η ελευθερια αναγκη;
Ηρθε στο μυαλο μου η πυραμιδα αναγκων του maslow.
Παρατηρησα οτι πουθενα στην πυραμιδα δεν υπαρχει η ελευθερεια σαν αναγκη. Αυτο μου φαινεται παραξενο επειδη η μη υπαρξη της πραγματικης ελευθεριας ειναι κατι που με προβληματιζει στην ζωη μου. Θα την θεωρουσα αναγκη μιας και ειναι κατι που επιθυμω και για το οποιο σκεφτομαι συχνα. Θεωρειτε πως η ελευθερια ειναι αναγκη. Αν ναι τοτε γιατι δεν βρισκεται στην πυραμιδα του maslowl;