mağara adamı olmak istiyorum

Değişim kaçınılmazdır. Ortaya bir fikir atalım mesela her insan bu fikri farklı yorumlayacak, kendi ilgi alanlarına göre kendilerine yetecek kadar onunla ilgilenecek ki belki onunla hiç ilgilenmeyecek, onu elinin tersi ile itecektir, hepsi olabilir fakat ortada bir fikir vardır ve insanlar onunla etkileşim halindedir. Bu etkileşimler sonucunda küçük veya büyük değişimler ortaya çıkar ve insanın arzuları, hedefleri, kimliği oluşur

Gerek bireyin kendisi gerek toplumu insana her gün önemli veya önemsiz birçok fikir verir, insan bu fikirleri farkında olarak veya olmayarak düşünür, değerlendirir ve etkileşimleriyle değişip durur. Küçükken, ergenken çok fazla fikirle etkileşim halinde olup zihinsel olarak çok daha fazla gelişiriz. Bu gelişimin sonu yoktur, her zaman bir fikri değerlendirip geliştirebilirsiniz, o konuda daha etkin olabilirsiniz. Ancak yaşlandıkça hastalıklarla uğraşılır, ölüm hatırlanır ve bu gelişime olan ilgi farkında olmadan kaybedilir, sadece hayat dolu, değişip gelişmeye can atan çocukluk anılarımız gelir aklımıza.

Şimdi değişimin sürekli ve etkisini gittikçe yitiren bir yapıya sahip olduğunu anladıysak bahsetmek istediğim konu tüm olaylar gerçekleşirken yani gelişip değişirken, farkındalık içinde olmamızın önemi. Farkındalık içerisinde olmak, kendi değişiminizi tekrar yorumlayacaktır, çevrenizdeki değişimlere tanık olmanıza belki onlardan kendinize bir şeyler katmanıza olanak sağlayacak, insanları anlamayı kolaylaştıracak, geçmişinizdeki tecrübeleri iyi veya kötü diye ayırmanızda size rehberlik edecektir.

Farkındalık daha çok düşünsel bir eylemdir, hobidir (gitar çalmaktan neredeyse farkı yok) gelişmekten daha çok zevk almayı sağlar fakat burada farkındalığa sahip bir insan derin bir çıkmaza düşebilir. Değişmekten aldığı keyif, insanı gerekmeyen, ilgisini çekmeyen konularda da düşünmeye itip, vaktini boşa harcadığını ya da öyle düşündüğünü fark etmesine yol açabilir. Bu durumda, bu durumu fark eden insan ne yapacağı konusunda ikileme düşer; ya ilgisini çekmeyen konularda da gelişip kendini yoracak ya da tamamen ilgi alanlarına odaklanıp o alanlarda olağanüstü başarılar sergileyebilecektir.

E neden bir yere odaklanıp olağanüstü başarılar sergilemiyor o zaman? Bakınca hem yorulmamış hem de başarılı, değişmiş, tatmin olmuş bir insan görüyorsunuz değil mi? Her ne kadar özgür olsak da, yeterince özgür değiliz, işte bu yüzden tam anlamıyla mutlu olmak neredeyse imkansızdır, o yüzdendir ki son zamanlarda eski mağaramıza dönsem diye can atıyorum, basit ve istediğim gibi olduğundan.