13 yaşındaki bir çocuğu öldürecektim.
Bir aile dostumuz olan bir abi var. Babamla yakın arkadaşlar. Uzun süre komşuluk yaptık bu adamla ve ailesiyle. Adam iyi bir insan. 10-13 yaşlarında bir oğlu var. Ismi Mert diyelim. Çocuk kendi halinde efendi biri standart ekran bağımlısı bir ergen. En azından ben oyle sanıyordum. Arkadaşımla beraber semtin çarşısına doğru giderken bu çocuğu gördüm. Selam verdim. Babasını falan sordum. Arkasından da Mertin arkadaşı geldi esmer cılız şişme yelek giymiş taz kafalı bir velet. Bu dallama bana durduk yere "hayirdür Leen, nolüyü" dedi. Çocuğun boyu Allah belamı versin ki bel hizama geliyordu. 174 biriyim ben bi de. Mert'e bu kim dedim. Arkadaşım abi dedi. Ben neyse dedim merte hadi görüşürüz kardeşim babana selam söyle demeye kalmadan bu tas kafalı yerden bitme amip bana senne nolüyu len amunakoyum dedi. Senin belanı sikerüm ha falan diye saydırıyor bana. Ben dondum kaldım. Çünkü o an o kadar şok oldum ki. İstanbul'un bok çukuru aşırı sıkıntılı biyerde yaşayan biri olarak bu tür şeylere hakimim ama henüz ağzı daha yeni sütten kesilmiş birinin böyle olması beni dumura uğrattı. Yüzümde anlamsız bir siritis belirdi. Çocuk da bundan cesaret bulacak ki ana avrat düz gitmeye başladı. Hani tamam hadi sen katıksız bir döl israfısın buna ikna oldum da bre kodumun veledi ben seninle daha bir kelam muhabbet etmedim seninle 0 kontak kurmuşum bir aile dostumuzun oğluyla konuşuyorum sen neye nispeten dayilaniyorsun kendinden iki kat iri ve büyük birine anlamıyorum. Neyse bu ana avrat düz gidince ben de bunu yakasından tutup yerden yere vurmak istedim gözümü kan bürüdü o an. Üstüne doğru yürürken Arkadaşım araya girip kolumdan tuttu, Hacı boş ver elinde kalacak insanlar Çocuk dövüyorsun diye gelir seni linç eder boş ver dedi. O sırada bu döl israfı teneke kafalı velet uzaklaşmaya başladı. Uzaklaşırken hala sovuyordu. Peşinden gidip canını almamak için verdiğim mücadele gerçekten migrenden iki gün başımı ağrıtan bir şeye neden oldu. Bu ufacık çocuklar el kadar bebeler neye güvenerek neyden etkilenerek bu kadar ufacikken ahlak mantık ve insaniyet kaybına uğrayabilir aklım almıyor. Bunun cevabı az çok belli evet ama artık neredeyse "Çocuk masumiyeti" olarak adlandırdığımız şey bile bozulmaya başladıysa durup düşünmeden edemiyorum bu nasıl bir çürüme? Nasıl bir yozlaşma.
Bir aile dostumuz olan bir abi var. Babamla yakın arkadaşlar. Uzun süre komşuluk yaptık bu adamla ve ailesiyle. Adam iyi bir insan. 10-13 yaşlarında bir oğlu var. Ismi Mert diyelim. Çocuk kendi halinde efendi biri standart ekran bağımlısı bir ergen. En azından ben oyle sanıyordum. Arkadaşımla beraber semtin çarşısına doğru giderken bu çocuğu gördüm. Selam verdim. Babasını falan sordum. Arkasından da Mertin arkadaşı geldi esmer cılız şişme yelek giymiş taz kafalı bir velet. Bu dallama bana durduk yere "hayirdür Leen, nolüyü" dedi. Çocuğun boyu Allah belamı versin ki bel hizama geliyordu. 174 biriyim ben bi de. Mert'e bu kim dedim. Arkadaşım abi dedi. Ben neyse dedim merte hadi görüşürüz kardeşim babana selam söyle demeye kalmadan bu tas kafalı yerden bitme amip bana senne nolüyu len amunakoyum dedi. Senin belanı sikerüm ha falan diye saydırıyor bana. Ben dondum kaldım. Çünkü o an o kadar şok oldum ki. İstanbul'un bok çukuru aşırı sıkıntılı biyerde yaşayan biri olarak bu tür şeylere hakimim ama henüz ağzı daha yeni sütten kesilmiş birinin böyle olması beni dumura uğrattı. Yüzümde anlamsız bir siritis belirdi. Çocuk da bundan cesaret bulacak ki ana avrat düz gitmeye başladı. Hani tamam hadi sen katıksız bir döl israfısın buna ikna oldum da bre kodumun veledi ben seninle daha bir kelam muhabbet etmedim seninle 0 kontak kurmuşum bir aile dostumuzun oğluyla konuşuyorum sen neye nispeten dayilaniyorsun kendinden iki kat iri ve büyük birine anlamıyorum. Neyse bu ana avrat düz gidince ben de bunu yakasından tutup yerden yere vurmak istedim gözümü kan bürüdü o an. Üstüne doğru yürürken Arkadaşım araya girip kolumdan tuttu, Hacı boş ver elinde kalacak insanlar Çocuk dövüyorsun diye gelir seni linç eder boş ver dedi. O sırada bu döl israfı teneke kafalı velet uzaklaşmaya başladı. Uzaklaşırken hala sovuyordu. Peşinden gidip canını almamak için verdiğim mücadele gerçekten migrenden iki gün başımı ağrıtan bir şeye neden oldu. Bu ufacık çocuklar el kadar bebeler neye güvenerek neyden etkilenerek bu kadar ufacikken ahlak mantık ve insaniyet kaybına uğrayabilir aklım almıyor. Bunun cevabı az çok belli evet ama artık neredeyse "Çocuk masumiyeti" olarak adlandırdığımız şey bile bozulmaya başladıysa durup düşünmeden edemiyorum bu nasıl bir çürüme? Nasıl bir yozlaşma.