herkes beni kullanıyor, kandırıyor ve benimle oynuyo ve ben çok saf salak birisiyim

23 yaşındayım erkeğim. Ben otizmliyim ve komorbid olarak CPTSD, ADHD, depresyon, anksiyete vb (zaten otizmli olunca çoğu otomatik yükleniyor) kondisyonlara sahibim. kendimi bildim bileli terapi alıyorum ilaç kullanıyorum ve çocukluğumla, lise zamanımla hatta liseyi geçtim 1,2 yıl öncesini dahi pek hatırlamıyorum sadece babamın beni dövdüğünü, okuldan nefret ettiğimi ve kendımı oldurmeyı istediğimi hatırlıyorum. Çok mutsuzdum, çok mutsuzum ve hep yalnız hissettim, hissediyorum. Lisede de bana sürekli küfür ederler ve vururlardı, dalga geçerlerdi. Erkeklerden çok çekiniyorum ve rahatsız hissediyorum. Zaten konuştuğum tek tük kişiler de düşününce hep kızdı. Belki de bu anlattıklarım yüzünden çok çabuk insanlara inanıyorum, sevilmek, ilgi görmek istiyorum. Bugüne kadar 2 kızla konuştum birisi geçen senenin sonunda birisi daha yeni. İlkiyle 1 ay konuşmuştuk, aslında 1 gün konuşmak hemen her dediğine inanmam için yeterliydi... 1 ay sonunda ondan hoşlandığımı vs söyledim ve sonrasında konuşmayı bıraktık çünkü çok kötü olmuştum. Hala rüyalarıma giriyor ve bugün öğrendim ki söylediği her şey yalanmış. Beni çok çabuk kandırmış, belki de annemden görmediğim ilgiyi ondan görmüştüm (annem böyle düşünüyor ben çocukken şehir dışında çalışıyordu ve çok az görüşüyorduk) bilmiyorum her dediğine inandım ve bugün öğrendim ki ben daha onun elini tutmaya utanırken, içimde kelebekler uçuşurken bir sürü kişiyle birlikte olmuş ve neler neler :p. Ve benim kendime zarar verdiğimi, sürekli kötü şeyler düşündüğümü bildiği halde bana yalan söylemiş. Ben belki bunları bugün değil o zaman öğrenseydim belki çok daha farklı bir durumdaydım :/. Bunu bile bile böyle yapmış olmasına şok oldum hiç tanımamışım ya da gözüm kör olmuş... Onun dışında diğeri de 3 gün belki 4 gün konusmusuzdur. Bana yalan söylediğini ve sevgilisi olduğunu öğrendim yine çok kötü hissetmiştim :p. Herkes böyle mi bilemiyorum, benden ne istediler ki. Aslında konu ilişkiden ziyade neden böyle olduğum. Sürekli birileriyle konuşsam diye düşünmeye başladım. Sürekli birileriyle konuşmak istiyorum, sevilmek istiyorum kendimi çok kötü hissediyorum. Bütün gün boş boş oturur hale geldim. Bu hafta 4 kilo verdim. Ve bunca senedir aldığım terapiler, tedavi boşa mı gitti diye düşünüyorum. Keşke duygularımın hepsi yok olsa keşke hiçbir şey hissetmesem. Şu an böyle düşünüyorum fakat biliyorum ki yarın yine aranacağım, birileriyle konuşmaya tanışmaya çalışacağım. Hiçbir şeyin değiştiği yok. Terapiye gitmeyi bıraktım çok pahalı. Okulu bıraktım artık dışarı bile çıkmıyorum. Çabala diyorlar fakat ben kime nasıl güveneceğim artık. Ki güvenmeyi de geçtim artık dışarıya çıktığımda panik atak geçiriyorum hemen eve dönmek istiyorum, nefes alamıyorum. Yazsam yüzlerce sayfa yazarım fakat ne anlattım ne yazdım onu bile bilmiyorum şu an. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, benimle arkadaş olmak isteyen var mı ? Kimseden bir tavsiye istemiyorum sadece konuşalım belki tanışır iyi geçiniriz. Öyle işte, sanırım...